اگر لخته‌های خون به طور فعال در جایی از عروق انسان تشکیل شود خطراتی برای سلامتی ایجاد شده و ممکن است منجر به ایست قلبی و یا سکته مغزی گردد.
آزمایش D-dimer یک آزمایش خون است که نشان می‌دهد آیا لخته خون تشکیل شده و مشکلاتی نظیر آمبولی ریه و ترومبوز سیاهرگ عمقی و سایر بیماری های ناشی از ایجاد لخته خونی را مشخص می نماید.
انجام به موقع و دقیق آزمایش D-dimer و تشخیص پزشک متخصص شرط اطمینان به نتایج آزمایش می باشد.
آزمایش D-dimer میزان پروتئینی به نام «فیبرین D-dimer» را در خون اندازه می‌گیرد. فیبرین D-dimer زمانی تولید می‌شود که فیبرین (پروتئینی که اصلی‌ترین بخش لخته خون است)، به طور فعال در قسمت‌هایی از سیستم عروقی تخریب شود.
لخته شدن خون روند بسیار پیچیده‌ای است. این روند شامل فعال شدن مجموعه‌ای از پروتئین‌های موجود در گردش خون است (فاکتور‌های انعقادی و یا فاکتور‌های لخته کننده) و در نهایت تولید رشته‌های بلند فیبرین است. لخته خون از رشته‌های فیبرین و پلاکت‌های خونی به‌دام‌افتاده در بین این رشته تشکیل شده است.
معمولاً هنگام خون ریزی، بدن با تشکیل لخته خونی از خون ریزی جلوگیری می کند. با این حال، مقدار لخته خون متناسب با جراحت و خون ریزی تشکیل می گردد.
فرآیند محدود کردن اندازه لخته توسط پروتئینی به نام پلاسمین انجام می‌گیرد. پلاسمین با تخریب لبه‌های لخته خون از رشد بی رویه آن جلوگیری می کند.
فیبرین D-dimer نتیجه تجزیه فیبرین توسط پلاسمین است. تست D-dimer مقدار فیبرین های تخریب شده را نشان می دهد و افزایش سطح D-dimer خون نشان‌دهنده فعال شدن لخته خون است.
