کاربرد بالینی نتایج آزمایش ها به شدت تحت تاثیر خطاهای آزمایشگاهی قرار دارد. امروزه بهترین راهکار برای تعیین عملکرد یک روش اندازه گیری, تعیین سیگمای آن روش براساس میزان کل خطای مجاز و میزان خطاهای آزمایش شامل خطاهای تصادفی و نظام مند است. در این مطالعه, عملکرد کیت های اندازه گیری آنالیت های بیوشیمیایی پارس آزمون, به عنوان معمول ترین کیت های مورد استفاده در ایران, با تعیین شاخص انحراف استاندارد (DI) میزان سیگمای آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. روش بررسی: طی سال های 1392 تا 1396 و در دوره های 15 تا 28 برنامه ارزیابی کیفیت خارجی (EQAP), نمونه های کنترل کیفیت تجارتی از به حدود 2000 آزمایشگاه شرکت کننده در هر دوره ارسال شد. سپس براساس نتایج حاصل از انجام آزمایش توسط این آزمایشگاه ها, عملکرد روش های اندازه گیری براساس شاخص انحراف (DI) و سیگمای روش تعیین شد. برای تعیین سیگمای روش از دو خطای کل مجاز متفاوت استفاده شد. یافته ها: بر اساس خطای کل مجاز ارایه شده توسط آزمایشگاه مرجع ایران, از میان 21 آنالیت مورد بررسی, DI مربوط به 7, 11 و 3 آنالیت به ترتیب در 100%, بیش از 90% و کمتر از 90% موارد نتایج گزارش شده قابل قبول (DI حداکثر 2. 0) بود. در ارزیابی با معیار سیگما و براساس خطاهای کل مجاز ارایه شده توسط آزمایشگاه مرجع ایران و CLIA (اصلاحات در بهبود آزمایشگاه بالینی) به ترتیب 13 و 12 روش اندازه گیری عملکرد قابل قبول (سیگمای حداقل 2. 0) را داشتند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت نتایج آزمایش ها در تصمیم گیری های پزشکی, ارتقای عملکرد روش های اندازه گیری ضروری است.
